Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ «ΜΕΣΑΙΩΝΙΣΜΟΥ» ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ του Θυμιου Γεωργοπουλου

Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ «ΜΕΣΑΙΩΝΙΣΜΟΥ» ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ

Ο τίτλος του άρθρου είναι ξεκάθαρα δηλωτικός της θέσης μας απέναντι στο

νέο φορολογικό, που κατατέθηκε την Πέμπτη το βράδυ 13/12/2012 (αφού διαβάστηκε, τροποποιήθηκε και εγκρίθηκε από τους δανειστές) για ψήφιση (από τους υποτελείς) στη Βουλή.

Ας ξεχάσουμε όμως για λίγο τη θέση μας κι ας ανιχνεύσουμε τα δεδομένα μαζί.

Τι είναι η φορολογία;

Είναι το κυρίαρχο δημοσιονομικό εργαλείο.

Που πάει να πει;

Η σημαντικότερη πηγή των δημοσίων εσόδων.

Και τα δημόσια έσοδα ποιο σκοπό πρέπει να επιτελούν;

Τριπλό σκοπό. Πρώτον, τον δημοσιονομικό σκοπό της χρηματοδότησης των κρατικών δαπανών. Δεύτερον, τον γενικότερο οικονομικό που αφορά την χρηματοδότηση της ανάπτυξης και η οποία, με τη σειρά της,  αποτελεί τον καταλύτη της σταθεροποίησης μιας οικονομίας. Τρίτον, την ανακατανομή του πλούτου που αφορά την κοινωνική οικονομία, για την άμβλυνση των ανισοτήτων.

Τα δημόσια έσοδα πόσο καλύπτονται από την φορολογία;

Όσο περισσότερο οι φόροι καλύπτουν τα δημόσια έσοδα, τόσο υγιέστερη είναι η οικονομία μιας χώρας. Στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες το ποσοστό υπερβαίνει το 90%.

Ποιοι πρέπει να καταβάλλουν φόρους;

Υποχρεωτικά όλοι όσοι αποκτούν, κατ’ οιονδήποτε τρόπο, εισόδημα. Αλλά προσοχή!!! Ανάλογα με την φοροδοτική τους ικανότητα. Άλλωστε η συσχέτιση της καταβολής φόρου με τη φοροδοτική ικανότητα του καθενός αποτελεί Συνταγματική επιταγή, που αποτελεί βασική αρχή του δημοκρατικού κράτους δικαίου κατά τον διαφωτισμό.

Ας δούμε τώρα τα δεδομένα:

Ø  Έτος:         2012

Ø  Μήνας:       Δεκέμβριος

Ø  Χώρα :       Ελλάδα

Ø  Μισθωτοί - Συνταξιούχοι: 71% - 72% (όσων αποκτούν εισόδημα)

Ø  Μικρομεσαίοι – αυτοαπασχολούμενοι: 25% -26% (όσων αποκτούν εισόδημα)

Ø  Μεγαλοεπιχειρηματίες: 2% - 4% (ελέγχουν περίπου το 50% του παραγόμενου πλούτου)

Ø  Επίσημη ανεργία: 1.350.000

Ø  Σταθμική απώλεια εισοδήματος τριετίας: 26%

Ø  Αδήλωτα ετήσια εισοδήματα: 15% -17% στο ΑΕΠ

Ø  Κατάσταση: Ανθρωπιστική κρίση

 

Ας μην αναφερθούμε (και εδώ) στο φορολογικό νομοσχέδιο. Είναι ευρέως πλέον γνωστό.

Ενδεικτικά μόνο:

Ø  Φορολογία από το πρώτο ευρώ

Ø  Κλίμακα που ξεκινάει από 22%,

Ø  Κατάργηση φοροαπαλλαγών,

Ø  Προκαταβολή φόρων,

Ø  Φόρος επιτηδεύματος

Ø  Κανένα μέτρο ελέγχου της φοροδιαφυγής ή έστω είσπραξης των βεβαιωμένων και καταλογισθέντων φόρων από μεγάλα εισοδήματα.

 

Τι ακριβώς, είπατε, ότι θεραπεύει από τα παραπάνω το ικρίωμα που περιφέρετε πάνω από τα κεφάλια μας;

Και επειδή εύκολα θα μιλήσετε πάλι για ζημιογόνες (πλέον) μεγάλες εταιρείες,  για άλλες που αν τις ‘’ζορίσουμε’’ θα φύγουν, για μικρές επιχειρήσεις που (αυτές και μόνο) φοροδιαφεύγουν (αφού δεν εκδίδουν αποδείξεις), για αποδείξεις που δεν ζητάει ο ‘’Έλληνας’’, για απουσία εφαρμόσιμης εναλλακτικής πολιτικής συγκέντρωσης φόρων με δίκαιο τρόπο κ.λ.π., κ.λ.π.

Ρωτάω λοιπόν. Είναι εφικτή και δίκαιη φορολογική πολιτική που:

Ø  καταρτίζει περιουσιολόγιο;

Ø  οι έλεγχοι (από κεντρική ελεγκτική υπηρεσία) θα στηρίζονται αποκλειστικά στις μεταβολές του πόθεν έσχες;

Ø  θα τιμαριθμοποιεί τα κλιμάκια φόρου αλλά και το εκάστοτε αφορολόγητο;

Ø  το αφορολόγητο εισόδημα θα ορίζεται ανάλογα με το επίπεδο φτώχειας;

Ø  θα συγκλίνει στον μέσο όρο της Ευρωζώνης για την φορολογία των Νομικών προσώπων;

Ø  θα αναμορφώνει το θεσμικό πλαίσιο των συναλλαγών των off shore εταιρειών και θα καταργεί τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες;

Ø  θα καθιερώνει ειδικό φορολογικό καθεστώς για τις Τράπεζες;

Ø  θα αντιστρέφει πλήρως το κλάσμα που απεικονίζει την συσχέτιση της άμεσης με την έμμεση φορολογία;

Ø  θα μειώσει το Φ.Π.Α στην εστίαση, στην ενέργεια και στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού;

Ø  θα φορολογεί με ειδικό καθεστώς την πολύ μεγάλη ακίνητη περιουσία;

Ø  που, που, που, μα κυρίως που θα φορολογεί σταθερά ανάλογα με την φοροδοτική ικανότητα του καθενός αφού διασφαλίσει το, κάθε φορά, αναγκαίο μηνιαίο οικογενειακό εισόδημα του φοροδότη πολίτη.

 

 

Υ.Γ. Μόνο το καλοκαίρι που μας πέρασε, στην Αγωνιστών Στρατοπέδου Χαϊδαρίου έκλεισαν περίπου 20 μαγαζιά. Σ’ ένα δρόμο που κάποτε για να ασκήσεις δραστηριότητα πλήρωνες ‘’αέρα’’ τώρα χάσκουν κενά μαγαζιά, κενές ζωές. Η Κυβέρνηση εξαρτημένη επιχαίρει για τη ‘’δόση’’ που τσακίζει ζωές. Η Δημοτική Αρχή όμως; Τι να κάνει; Έχει ας πούμε ένα, στοιχειώδες έστω, τοπικό αναπτυξιακό σχέδιο που να βοηθάει και να στηρίζει τις παραγωγικές δυνάμεις της πόλης, συλλέγοντας αυτά που της χρωστάνε; Αλλά ξέχασα χρωστάει περισσότερα. Στους ‘’φίλους’’ της βεβαίως, βεβαίως.

Γι’ αυτό το θέμα όμως θα επανέλθω, σύντομα.

 

ΘΥΜΙΟΣ  ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
μελος της γραμματειας της τ.ε ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ΧΑΙΔΑΡΙΟΥ