Για τις σχεδιαζόμενες μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων

Επιτροπή Πολιτικού Σχεδιασμού

Ομάδα Τεκμηρίωσης

Δευτέρα, 15 Απριλίου  2013

 

Σε προηγούμενο σημείωμα για τις σχεδιαζόμενες απολύσεις στον δημόσιο τομέα τεκμηριώσαμε: (α) Ότι παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις του αρμόδιου υπουργού και άλλων κυβερνητικών στελεχών, οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων όχι μόνο σχεδιάζονται από συγκυβέρνηση και τρόικα αλλά και ότι  οι σχεδιασμοί αυτοί έχουν ενσωματωθεί ως δέσμευση στο τρίτο μνημόνιο που ψηφίστηκε με ένα άρθρο τον περασμένο Νοέμβριο, (β) τους βασικούς λόγους για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ διαφωνεί με τις απολύσεις των εργαζόμενων στον δημόσιο τομέα (πχ θα επιδεινωθεί η ήδη εφιαλτική ανεργία καθώς οι απολύσεις αυτές θα οδηγήσουν σε λουκέτο και κάμποσες χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, θα επιδεινωθεί η ανθρωπιστική κρίση καθώς οι οικογένειες των απολυμένων θα χάσουν ενδεχομένως το μοναδικό τους εισόδημα, θα επιδεινωθεί η λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, των νοσοκομείων, των σχολίων και των ασφαλιστικών ταμείων και μάλιστα αυτό θα συμβεί σε μια περίοδο όπου εξαιτίας της κρίσης οι ανάγκες για δημόσιες υπηρεσίες πολλαπλασιάζονται).  Έπειτα από τις τελευταίες εξελίξεις για το ζήτημα αυτό, είναι απαραίτητο να επισημάνουμε τα εξής:

--1. Επιβεβαιώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για τις σχεδιαζόμενες μαζικές απολύσεις στο δημόσιο. Δυστυχώς οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ και διαψεύδουν όσους από την κυβέρνηση δήλωναν ότι δεν πρόκειται να γίνουν απολύσεις:  η συγκυβέρνηση, κατόπιν της αδιάλλακτης στάσης της τρόικας για τήρηση των μνημονιακών δεσμεύσεων, συμφώνησε σε 15.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων το 2013 και 2014, καθώς και για το παρκάρισμα (προς απόλυση) μερικών ακόμη χιλιάδων εργαζόμενων στα προγράμματα «κινητικότητας» (ή όπως αλλιώς τα ονομάσουν). Τι έχουν να πουν τώρα όσοι το προηγούμενο διάστημα καθύβριζαν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι τρομοκρατεί τους εργαζόμενους και παραπλανεί τους πολίτες; Τι έχουν να πουν όσοι παραπληροφορούσαν εσκεμμένα την ελληνική κοινωνία εστιάζοντας το ζήτημα στους «επίορκους» (που είναι ζήτημα αν υπερβαίνουν τα 1.000 άτομα); Γιατί όλοι αυτοί κατασυκοφαντούσαν τον δημόσιο τομέα και τους εργαζόμενους εκεί; Ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούσαν;     

--2.  Παρά το ότι έχουν ήδη καταστραφεί κάμποσες χιλιάδες θέσεις εργασίας στο δημόσιο, υπάρχει ψηφισμένος μνημονιακός νόμος ο οποίος αξιώνει, μέσα στην επόμενη τετραετία [2013-1016], την καταστροφή επιπλέον 80.000 περίπου θέσεων εργασίας στον δημόσιο τομέα!  Ό,τι και να λέει η συγκυβέρνηση και οι υποστηριχτές της η αλήθεια για τους συναφείς σχεδιασμούς αποτυπώνεται στον παρακάτω πίνακα που αποτελεί μέρος του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-6 που ψηφίστηκε τον περασμένο Νοέμβριο ως μέρος του ενός άρθρου, του τρίτου μνημονίου.  Πράγματι, από τον παρακάτω πίνακα προκύπτει ότι την τετραετία [2013-2016] σχεδιάζονται περίπου 95.000 αποχωρήσεις (κάποιες από αυτές αφορούν απολύσεις) και περίπου 15.000 προσλήψεις, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι καταστρέφονται 80.000 θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα, παρόλο που ήδη τα προηγούμενα μνημονιακά χρόνια καταστράφηκαν κάμποσες χιλιάδες θέσεις και παρόλο που εξαιτίας της πολυεπίπεδης κρίσης η ανάγκη για έναν ισχυρό δημόσιο τομέα είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Τα στοιχεία του παρακάτω πίνακα καταδεικνύουν επίσης τα εξής: 

--2α. Τη στιγμή που σήμερα στα δημοσία νοσοκομεία υπάρχουν δραματικές ελλείψεις προσωπικού, με αποτέλεσμα π.χ. να αντιστοιχεί μία νοσηλεύτρια για 40 νοσηλευόμενους και οι μονάδες εντατικής θεραπείας να μένουν κλειστές (με μακάβριες επιπτώσεις), συγκυβέρνηση και τρόικα έχουν συναποφασίσει για την επόμενη τετραετία μείωση του προσωπικού στα νοσοκομεία κατά περισσότερο από 8.000 άτομα! Αντίστοιχοι είναι οι σχεδιασμοί για τους οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης (σχεδιάζεται επιπλέον των προηγούμενων χρόνων μείωση προσωπικού κατά πάνω από 3.000 εργαζόμενους) παρόλο που οι ουρές στα ασφαλιστικά ταμεία παραπέμπουν σε τριτοκοσμική χώρα και ο χρόνος για έκδοση σύνταξης υπερβαίνει τα δύο χρόνια! Επαναλαμβάνουμε ότι η απόφαση συγκυβέρνησης και τρόικας να καταστρέψουν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα δεν αποσκοπεί στην υπαρκτή ανάγκη ανασυγκρότησης του τομέα αυτού αλλά εντάσσεται στην στρατηγική επιλογή των κυρίαρχων δυνάμεων (ακόμη και την περίοδο πριν από το μνημόνιο) για την απαξίωση και αποδυνάμωση του δημόσιου τομέα χάριν του ιδιωτικού. Το γεγονός ότι αυτή η στρατηγική αποδυνάμωσης του δημόσιου προωθείται επιθετικότερα σήμερα, παρά τις αυξημένες κοινωνικές ανάγκες εξαιτίας της κρίσης, καταδεικνύει πέρα πάσης αμφιβολίας το απάνθρωπο και αποκρουστικό πρόσωπο της μνημονιακής πολιτικής και των δυνάμεων που την υπηρετούν.    

--2β. Τα στοιχεία του παραπάνω πίνακα φανερώνουν τα γελοία ψεύδη της μνημονιακής συγκυβέρνησης και των υποστηριχτών της, όπως για παράδειγμα: (α) το ότι οι 15.000 απολύσεις του 2013/14 θα συνοδευτούν από ισάριθμες προσλήψεις ενώ η αλήθεια είναι ότι 15.000 είναι όλες κι όλες οι σχεδιαζόμενες προσλήψεις μέχρι και το 2016, (β) ότι οι απολύσεις στο δημόσιο θα βοηθήσουν τους ανέργους ενώ η αλήθεια είναι ότι θα προσθέσουν κάμποσες χιλιάδες νέους άνεργους (είτε άμεσα είτε έμμεσα) και θα καταστρέψουν και επιπλέον 80.000 θέσεις εργασίας, (γ) ότι θα βελτιωθεί η ποιότητα της δημόσιας διοίκησης και των δημόσιων υπηρεσιών, ότι έτσι φτιάχνεται «ένα σύγχρονο κράτος στην υπηρεσία του πολίτη», ενώ η αλήθεια είναι ότι η μαζική καταστροφή θέσεων εργασίας στον δημόσιο τομέα δεν μπορεί παρά να επιταχύνει τις παρούσες, και ορατές δια γυμνού οφθαλμού και σε όλα τα επίπεδα, διαδικασίες αποσύνθεσης του δημόσιου τομέα, (δ) ότι οι απολύσεις θα γίνουν με αξιοκρατία ενώ η αλήθεια είναι ότι αφενός ο αριθμός τους είναι προαποφασισμένος με βάση τον σχεδιασμό του παραπάνω πίνακα και αφετέρου θα χρησιμοποιηθούν ως νέο πεδίο εκβιασμών και πελατειακών σχέσεων από τις πολιτικές δυνάμεις που υπήρξαν πρωτομάστορες τέτοιων πρακτικών.   

--3. Με τις απολύσεις οι μνημονιακοί επιδιώκουν πράγματι να σπάσουνε ένα «ταμπού»: το «ταμπού» της προστασίας που παρέχει το σύνταγμα στους πολίτες! Το δημοσιονομικό όφελος που προκύπτει από τις σχεδιαζόμενες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων είναι μηδαμινό ή ακόμη και αρνητικό αν συνυπολογίσει κανείς τις επιπτώσεις από τις απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων, την εμβάθυνση της ύφεσης και την παραπέρα άνοδο της ήδη εφιαλτικής ανεργίας. Η επιθετική επιδίωξη της εφαρμογής του μέτρου των μαζικών απολύσεων στο δημόσιο παρά την μηδαμινή ή ακόμη και αρνητική δημοσιονομική επίπτωση καταδεικνύει ότι τα πραγματικά επιδιωκόμενα εν προκειμένω δεν έχουν σχέση με τη βελτίωση των δημόσιων οικονομικών. Τα πραγματικά επιδιωκόμενα είναι αφενός η παραπέρα απαξίωση του δημόσιου τομέα χάριν των ιδιωτικών συμφερόντων (πχ στον τομέα της υγείας και της ασφάλισης) και αφετέρου η ευθεία αμφισβήτηση της προστασίας που το Σύνταγμα παρέχει στους πολίτες, εν προκειμένω στους δημόσιους υπαλλήλους. Το Σύνταγμα της Ελλάδας είναι ο πραγματικός στόχος των σχεδιαζόμενων μαζικών απολύσεων στον δημόσιο τομέα. Το πραγματικό επιδιωκόμενο είναι να αποδεχτούν οι πολίτες ότι το Σύνταγμα δεν μπορεί πλέον να παρέχει καμία προστασία απέναντι στις ορέξεις των ισχυρών. Το Σύνταγμα είναι το «ταμπού» που βρίσκεται στο στόχαστρο των μνημονιακών, και αυτό ισχύει όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως πχ η Πορτογαλία (βλέπε πρόσφατες αποφάσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου και την παράκαμψή τους από κυβέρνηση και τρόικα). Υπενθυμίζουμε ότι όταν ο κ. Πάγκαλος έθεσε το ζήτημα των απολύσεων στο δημόσιο πρώτη φορά στη δημόσια συζήτηση το 2010, τόσο ο κ. Μανιτάκης όσο και ο κ. Κουβέλης με παρεμβάσεις τους στην εφημερίδα Η ΑΥΓΗ είχαν απορρίψει τις απολύσεις αυτές ως αντισυνταγματικές.

--4. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι ενόψει της πολύπλευρης κρίσης στην οποία έχει οδηγήσει η καταστροφική πολιτική των μνημονίων, ο δημόσιος τομέας είναι απολύτως απαραίτητο να ανασυγκροτηθεί, να εκδημοκρατιστεί και να ενισχυθεί ώστε αφενός να καλύψει τις αυξανόμενες κοινωνικές ανάγκες και αφετέρου να αποτελέσει εργαλείο για την ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Απέναντι στους μνημονιακούς σχεδιασμούς για παραπέρα αποδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης και αποσύνθεση του δημόσιου τομέα της οικονομίας, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει τη δημοκρατικής ανασύνταξη της διοίκησης και την ενίσχυση του δημόσιου τομέα ως μέρος ενός ευρύτερου προγράμματος   κοινωνικής και οικονομικής ανασυγκρότησης. Η ανασύνταξη και ενίσχυση του δημόσιου τομέα αποτελεί, μαζί με την αναπτυξιακή αναδιανομή του πλούτου και τον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος, βασική προϋπόθεση για την κάλυψη των κατεπειγουσών κοινωνικών αναγκών και την έξοδο της χώρας μας από την κρίση.